Γίνεται καλύτερα?

Άμα έχεις την τύχη με το μέρος σου...τύφλα να'χουν κι οι υπερτυχεροί του Τζόκερ!

Η καλή μέρα φαίνεται από το πρωί, αλλά η στραβή μέρα φαίνεται μια εβδομάδα πριν, άρα υπερέχει και της δίνω τα συγχαρητήριά μου.

Δεν κάνω διαγωνισμό παροιμιών και κλισεδακίων με τον εαυτό μου...έτσι κι αλλιώς θα έχανα.

Τον πόνο μου λέω με την ελπίδα...με καμιά ελπίδα βασικά. Τι να κάνει κι ο αθώος αναγνώστης?

Την προηγούμενη φορά μίλησα για μετακομίσεις κι επειδή η επιτυχία ήταν τεράστια, πάλι για μετακομίσεις θα μιλήσω.

Ένα μήνα τώρα έχει κλειστεί η ημερομηνία για τη μετακόμιση των δικών μου.

Εδώ και δυο μήνες ετοιμάζουμε το σπίτι τους κι έχουμε προσκυνήσει να κουβαλάμε χώματα και γλάστρες για να το βρουν με βεράντα παράδεισο και να μη στενοχωριούνται που αφήνουν την πόλη στην οποία διαμένουν, για να έρθουν στη βρώμικη Αθήνα.

Πριν δέκα μέρες βρέθηκε και το ανυψωτικό για τα μεγάλα έπιπλα.

Πριν τρεις μέρες κανόνισα και το ραντεβού με τον ψυκτικό για την τοποθέτηση των κλιματιστικών.

Όλα έτοιμα.

Από το πρωί παίρνω χάπια για τη μέση, μήπως και καταφέρω να σταθώ δυο μέρες ακόμα...να γίνει η μετακόμιση και μετά ας καταρρεύσω.

Κι εκεί που συμπληρώνω το δίωρο στο τηλέφωνο με το λογιστή μου που με προπονεί λες και είμαι ο Ρόκι, για να στείλω στο καλό έναν κακό κακό κακό ενοικιαστή...χτυπάει δεύτερη γραμμή.

-Δεν έχουμε φορτηγό για τη μετακόμιση!!!

-Ε?

-Δεν έχουμε φορτηγό. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΟΡΤΗΓΟ ΣΟΥ ΛΕΩ!!!

-Μα καλά, δεν το είχατε κανονίσει?

-Ναι αλλά αυτός απεργεί και δε θέλει να σπάσει την απεργία.

-Βρείτε άλλον.

-Βρήκαμε.

-Ε ωραία...

- (.....σιωπή....)

-Ναι?

-Δε μπορεί κι αυτός γιατί φοβάται μην τον δείρουν!

Τα πράγματα είναι όλα στις κούτες...έχω πακετάρει τα πάντα...δεν έχουμε ούτε δεύτερα βρακιά...τι θα κάνουμεεεε???

Δεν απάντησα ποτέ. Ακόμη προσπαθώ να συνέλθω από το εγκεφαλικό, αν και φοβάμαι πως θα μου μείνει κι από αυτό μια μικρή βλάβη.

Τι να κάνω?...Ένα αυτοκινητάκι τόσο δα έχω.

Τι να πρωτοκουβαλήσω? Τα παππουδάκια ή το ψυγείο?

Θεέ των φορτηγατζίδων, κάνε το θαύμα σου, δώσε τους φώτιση να μας αφήσουν να κάνουμε τη μετακόμιση να τελειώνουμε...κι εγώ θα σου ανάψω μια λαμπάδα ίση με το πλυντήριο πιάτων!!!

Α!...κι αν μπεις στον κόπο να μου κάνεις αυτή τη χάρη...θέλω και 30 λίτρα αμόλυβδη κι ένα κινητό με oled οθόνη.

Ευχαριστώ:-)

Μετακομίσεις Α.Ε.

Στην άκρη...λερώνει!

Κι επειδή εγώ δεν έχω μετακομίσει πολλές φορές στη ζωή μου και δηλώνω πρωτάρα...

μάλλον πρόκειται να λερωθώ πολύ.

Θα μου πεις...τι θες και μπλέκεσαι η γάτα με κούτες και φορτηγά, ειδικά σε μια φάση που η λέξη φορτηγό παραπέμπει σε απεργίες και στεγνά ρεζερβουάρ, προκαλώντας ταχυπαλμίες?

Ε θέλω. Ζήλεψα.

Η φιλενάδα μου σήμερα μετακόμισε επιτέλους σε δικό της σπίτι και δεν ξέρει ποιον τοίχο να πρωτοζωγραφίσει.

Οι δικοί μου μετακομίζουν σε λίγες μέρες σε ολοκαίνουριο φρέσκο σπίτι...στο οποίο δεν έχει ξαναμείνει ποτέ κανείς και μυρίζει σαν την πρώτη μέρα της άνοιξης!(?)

Τους φτιάχνω τη βεράντα κι έχω πεθάνει από τη ζήλια μου.

Σκέφτομαι συνέχεια: Αν ήταν δικό μου αυτό το σπίτι, εκεί θα έβαζα μια πισίνα. Εκεί θα έβαζα δύο ξαπλώστρες. Εκεί θα έβαζα ένα τραπέζι του πινγκ πονγκ. Εκεί θα έβαζα μια μπάντα να βαράει ροκιές όλη μέρα, ντυμένη με στολές πιγκουίνων και τροπικών ψαριών.

Ευτυχώς για τους γείτονες δεν είναι δικό μου κι έτσι έχω περιοριστεί στα κλασσικά βότσαλα...τις καλαμωτές...και το απαραίτητο κιόσκι.

(ευελπιστώ όμως να τους ψήσω για την πισίνα...με λίγη καλή θέληση?)

Μια άλλη φίλη μετακομίζει σε άλλη πόλη για να μείνει με τον καλό της.

Άλλη μετακομίζει τα έπιπλα από το ένα δωμάτιο στο άλλο, με τεράστια επιτυχία.

Άλλος φίλος μετακόμισε σε άλλη χώρα. Καλά αυτόν δεν τον ζηλεύω...αλλά και πάλι!

Ο ξάδερφός μου μετακομίζει στο σπίτι της πεθεράς του. Μάλλον ούτε αυτόν τον ζηλεύω...

Ε δε συνεχίζω...η κεντρική ιδέα είναι αυτή. Όλοι μετακομίζουν.

Τι να κάνω λοιπόν κι εγώ, που η μόνη μετακόμιση που ίσως μου επιφυλάσσει η μοίρα για το κοντινό μέλλον... είναι σε τόπο χλοερό? (ποτέ δεν ξέρεις!)

Να κάτσω να σκάσω από τη ζήλια, μήπως και πάω στο χλοερό μια ώρα αρχίτερα???

Ε όχι λοιπόν!

Μετακομίζω κι εγώ σε νέο μπλογκόσπιτο.

Φύση ανασφαλής και συναισθηματική βέβαια...κρατάω και τα έπιπλα στο παλιό. Καλού κακού. 

Με ιντριγκάρει αυτό το δίπορτο άλλωστε.

Έχει μια αίσθηση απιστίας...απαγορευμένου...μμμ!!!

Καλώς ήρθα λοιπόν. (καλώς με βρήκα...ματς μουτς και λοιπές αβροφροσύνες διότι πολύ με συμπαθώ)

Ελπίζω να αδειάσω σύντομα τις κούτες και να τακτοποιηθώ...να νιώσω πως αυτό το γατόσπιτο δεν είναι τόσο ξένο όσο φαντάζει αυτή τη στιγμή...αλλά είναι αληθινά δικό μου!

Μιάααου!